Yazan: Semra Çavuşoğlu
Papatyaların kokusunu seven insanları üzmeyin!
O çirkin kalabalığa karışmayan,
Yağmurda ıslanmayı seven insanları üzmeyin!
Reçele ekmeğini bandıran,
Zeytin ekmek seven insanları üzmeyin!
Otobüste yaşlılara yer veren,
Geceleri yıldızlara dalıp giden,
Denizlere bakarken huzur bulan insanları üzmeyin!
Kirlenmemiş kalpleriyle herkesi kendi gibi sanan,
Rabbine gözyaşlarıyla yalvaran,
Başınız sıkıştığında hemen koşan insanları üzmeyin!
Bilmez onlar dolap çevirmeyi, tuzak kurmayı
Ne olur kendiniz gibi sanmayın!
İlişmeyin onların nahif yüreklerine…
Dokunmayın ne olur kırmızı çizgilerine…
Onlar incindiklerinde incindim demezler…
Kimselere gidip de hâlini arz etmezler…
Camdandır kalpleri, kırılır, ses etmezler…
Zaten düştüklerinde etrafında olmaz kimsecikler,
Düştüğü yerden kendi kalkan insanları ne olur üzmeyin!
Semrahasan41@outlook.com
Editör: Orhan Özer