Nemrut… Dünyanın ilk ve en büyük emperyalisti…
Geleneksel Yahudi düşüncesine göre Nemrut kurnaz bir astrolog, bir putperest, masum bebekleri katleden bir yönetici ve et yiyen ilk insandır.
Ayrıca Nemrut ‘un içinde yaşadığı toplumda bir tanrı muamelesi gördüğü ve karısı Semiramis’in tapınılan bir ilâhî varlık olarak öne çıktığı ileri sürülür.
Kur’an-ı Kerim’de direkt Nemrut adı yer almamakla birlikte,
İslami kaynaklarda Nemrut ‘tan hep bazı ilkleri gerçekleştiren kişi olarak söz edilir.
O ilk defa kötülüğe teşvik eden,
Başına ilk defa taç giyen,
Yıldızların durumunu ilk olarak ortaya koyan,
İlk defa ateşe tapan,
Ve İnsanları kendisine tapınmaya davet eden kişidir.
Rivayet odur ki Bir gün…
Nemrut kendine engel olarak gördüğü Hz. İbrahim’i ateşe atarak cezalandırmak ister.
Meydanın ortasına devasa bir ateş yakılmasını emreder.
Nemrut ‘un Hz. İbrahim ‘in yakılarak cezalandırılmasına dair fermanı üzerine,
Halk günler boyunca bölgedeki bütün ağaç ve odun parçalarını meydanda toplar.
Hatta bölgedeki odunlar tükenmesin diye, amacı her ne olursa olsun ateş yakılmasını yasakladığı,
Ve mevcut tüm odunlar meydanda toplandığı için,
Evlerde yemek pişirmek için tek bir çıra parçası dahi kalmamıştır…
Bu esnada…
Dağlara avlanmaya gittiği için Nemrut ‘un emrinden habersiz olan bir avcı,
Avladığı geyiği evine getirerek eşinden pişirmesini ister.
Avcının eşi Nemrut ’un ateş yakma yasağını anlatır.
Durumdan hiç hoşnut olmasalar da emirlere çaresizce itaat etmek zorundadırlar.
Avcı geyiğin sağ arka budunu ayırır,
İnce ince taşla döverek ezer.
Eze eze iyice yumuşattığı,
Ve kıyma kıvamına getirdiği ete bulgur, biber ve tuz ekleyerek iyice yoğurur.
Nemrut ‘un Hz. İbrahim ’in yakılması emri sonrası,
Çiğ köftenin ilk kez bu avcı ve ailesi tarafından 4.000 yıl önce yapıldığı rivayet edilir.
Böylece,
Tadına doyum olmayan o leziz çiğ köfte ortaya çıkar.
Zamanla bu yeni lezzetin tadı da adı da bölge halkının diline düşer,
Ve sofraların baş tacı haline gelir…
Maksat Safımız Belli Olsun
Nemrut ‘un yaktırdığı ateşi gören tüm canlılar etrafa kaçışır; ancak bir karınca müstesna…
Karınca ağzında bir damla su ile devasa ateşe doğru telaşla koşturur.
Onu gören bir başka karınca “Nereye böyle telaşla?” diye sorar.
Karınca “Duymadın mı, Nemrut Hz. İbrahim ’i ateşe atacakmış…” deyince,
Diğer karınca alaycı bir ifadeyle “Ateşi görmedin herhalde; kocaman bir ateş. Kaçmaktan başka çare yok. Ağzındaki bu bir damla su ile mi o ateşi söndüreceksin?” der.
Bizim karınca da “Maksat safımız belli olsun” diye karşılık verir.
