Hayallerime hapsettim düşüncelerimi.
Prangasız,
Başı boş dolanıp duruyorlar diye.
Müebbet verdim, hücrede şimdi,
Beynimin en ücra köşelerinde.
Dertler balkon kurmuş,
Mutluluğun en tepesine.
Yoldan geçen her dert,
Sandalye atmış üzerine.
Bir çayı, bir de muhabbeti eksik.
Hüzün bağımlı yüreğime,
Mıknatıs gibi çekiyor üzerine.
Hasret hüzne tabi, hoş sohbette.
Muhabbeti sarhoş etmiş,
Mevla yapışmış, Leyla diyen dillerime.
Ben bu hüzne tabiyim,
Yolun sonu çıkacaksa Rabbime.
Prangalar atın bedenime,
Kelepçeler kilitsiz olsun.
Zincirleri kırarım belki,
Halkaları çelikten olsun.
Hani denizler coşar, köpük köpük olur ya,
Gök gürler, şimşekler çakar öfkeyle.
Sonra;
Güneş gülümser bir de aniden.
Yedi renk ahenkle birleşir,
Gökkuşağı olur, selâm verir karşıdan.
Yüreğimdeki özlem;
O denizler gibi coşkulu,
Köpük köpük kabarsın.
Şimşekler çaksın beynime,
Sonra iman nuru gülümsesin.
Rengarenk,
Gökkuşağı misali.
Sarsın bedenimi huzur,
Sükunet içinde gideyim.
Müebbet yemiş düşüncelerim,
Hep hayallerimde hapis kalsın.
Hücrelerim şaha kalksın, haykırsın.
Zerrelerim titresin,
“Hu Huuuu!” desin son nefesimde.
