Yazar Medine Mehtap Uzun
Geçen gün sokakta iki kişinin tartışmasına kulak misafiri oldum. Tartışanlardan birisi, dediklerinin doğruluğunu tasdik etmek, kendini haklı çıkarmak ve biraz da güya kültürlü olduğunu göstermek maksadıyla karşısındakine “Sen önce tarihî kitaplar oku, öyle kulaktan dolma sözlerle olmaz bu işler.” deyince diğeri de ondan altta kalmayıp “Ben okuyorum, asıl sen oku ama doğru tarih oku.” demişti.
Evet, her ikisi de bir diğerini yanlış ve eksik bilgi sahibi olmakla itham etmişti. Araya girip ‘‘Siz o yalancı tarihe aldanıp da boşu boşuna birbirinizi kırmayın.’’ diyecek oldumsa da sonradan vazgeçtim. Senin gibi bir yalancıyı bırakıp da benim gibi tanımadıkları birine inanacaklarına ihtimal vermedim. Haksız mıyım? Sen de hiç mi hiç benden incinip gücenme ki öylesin.
Hatta kusura bakma ama senden daha ikiyüzlüsünü, daha yalakasını görmedim ben. “Arpaya katsan at yemez, yala katsan it yemez.” ayarındaki nice kanı beş para etmez, karakter yoksunu şahsiyetleri yalan dolanla yücelterek kimini kahraman kimini kusursuz kimini de kral yaptın insanların gözünde. Ve yine nice zalimi mazlum, mazlumu zalim; âlimi cahil, cahili âlim gösterdin.
Tüm bunlara rağmen hâlen utanıp sıkılmadan “Ben olmasam ne geçmişini bilir insanlar ne de geleceğini tayin edebilir.” deyip ukalalık yapıyorsun. Senden istifade ettiğimiz doğrudur. Onu inkâr edemem. Fakat kabul et ki her söylediğin söze, her anlattığın olaya şüpheyle bakmak zorunda kalıyoruz. Kısacası güven vermiyorsun. Niye mi? Niye olacak, en basitinden bir savaş olayında bile galip gelen tarafı sağanak övgü yağmuruna tutarken yenilgiye uğrayan tarafıysa yerin dibine batırdıkça batırıyorsun. Dikkat ettim de hep nabza göre şerbet verip çoğu zaman taraf tutuyorsun. Sonsuz bir bilgi ummanına sahibim, senin benden alacağın anca katre olur deyip böbürleniyorsun ya, unutma ki seni yazan da biz insanlarız.
Şimdi diyeceksin ki ‘‘Madem beni yazan sizlersiniz o halde benim ne suçum var?’’ Kalem sizin elinizde olduğu hâlde beni yalancılık ve ikiyüzlülükle nasıl suçlayabilirsin? Beni nasıl yazarsanız öyle de okursunuz. Aslında haksız da değilsin. Bu durumda “Tarih utansın.”değil de “Tarihi yanlış yazanlar utansın!” demek daha doğru olur sanırım.
Editör: Çağlar Didman
