“Bu dünyada bedeninden henüz kurtulmamış olan, ama buna rağmen arzunun veya öfkenin yol açtığı bir anlık duygulara karşı koyabilecek güce sahip bulunan insan, içsel (hayatın tadına varmış) bir insandır, mutlu bir insandır.”
BAGAVAT-GÎTÂ
Rabb’in Ezgisi / Bagavatgîtâ upanişad / Rab tarafından inşa edilmiş doktrin
Hintlilerin kutsal destanlarından olan Mahabharata’nın içinde yer alan Bagavat-gîtâ adeta Mahabharata’dan ayrı duran kutsal bir metindir. Hindu dinine ait tüm idraki doktrinleri kapsayan ve özümsemiş olan Bhagavad-Gita günümüzde bile ezoterik metinler arasında en etkileyici ve okuyucuya doğrudan hitap eden metinlerden birisidir. Yazım tarihi hakkında kesin bir bilgi yoksa da İsa’dan bir kaç Yy. önce kimliği bilinmez birisi tarafından kaleme alınmıştır.
Destan, kendi akrabalarıyla savaşmak zorunda kalan Arcuna adlı prens kahraman ile ona bu savaşın gerçekte nefsi ile mücadelesinin bir tecellisi olduğunu fark ettirmeye çalışan onun en yüksek kişiliği Rab Krişna arasında geçen diyaloglara dayanmaktadır.
Zorlu, çileli, O yol’a kendini adayana güzel gelen, Brahman’la (bilginin en yüce zirvesi/Hedef başlangıcı olmayan/ne varlık ne yokluk/ışıkların ışığı/ölümsüzlük ve yok olmaz olan) özdeş ve aydınlanmış kişi olma yolunda yürümek isteyenler için çok değerli, derin ve kadim bilgiler verilmiş. Muazzam bir kitap… Eserin sayfa sayısının azlığına aldanmayın, sindirmesi ve harekete geçirilmesi kolay bilgiler yok. İlgisi olana tavsiyemdir.
Konuşma sırasında Krişna’yı önce Arcuna’nın arkadaşı olarak, sonra dinî bir mürşid, ardından ilahî bir karakter (peygamber gibi), daha sonra ise ‘evrensel Ruh’ ile özdeş olan, bir ve tek tanrı görünümüne büründüğünü görüyoruz. Kendi kimliğini ‘Yüce varlık’ (Svayam Bhagavan) olarak göstererek, Arcuna’yı kendi ilahi evrensel biçiminin ihtişamlı görüşüyle kutsuyor.
Krişna: “Her şeyde beni ve bende her şeyi gören biri için ben asla kaybolmam. O kişi de benim için kaybolmaz. Benim bütün yaratıklarda bulunan varlığıma saygı gösteren bilge yaşam biçimi ne olursa olsun bende var olur.”
Müteal’in (kudret sahibi olanın) /en gizemli sözü: “Zihnin bana bağlı olsun, dindarlığın beni hedeflesin, kurbanların benim için olsun, ibadetin bana yönelik olsun, dönüşün banadır, sana bunu gerçek anlamda vaat ediyorum; çünkü sen, benim için çok değerlisin.”
Bazı konu başlıkları:
– Bilgi ve fiil; ilgisizlik ve kayıtsızlık anlayışı, kurban işlemi, düşüncenin fiilden üstünlüğü, yeniden doğum (reenkarnasyon) anlayışı, çilecilik-bilgi-nefes-oruç gibi maddî anlamdaki feda işlemleri, ruhsal feda işlemi…– Fiilden el etek çekme, yoga, kurtuluş…
– Atman (iç varlık) birliği: “Her şey de beni gören, her şeyi de bende gören kişi, benden asla mahrum kalmaz, en de ondan asla uzak kalmam.”
– Yogada hedefe ulaşamamış, çile çalışmasına gücü yetmemiş, inanç sahibi olduğu halde yetkinlikten yoksun kişi kötülükten arınmış halde tekrar doğar (enkarne), bir sonraki hayatını önceki tasavvur haline göre yaşar.
– Bilginin açıklaması…
– Brahman’da kurtuluşa erişmek….
– Çok Büyük Sır; 3 katlı sağlam bilgi yasası…
– Kudreti ve ilahi tezahürleri…
– Algılanabilir alem ve Zihin, En Yüce Zihin…
– İlahî hayatlar ve Şeytanî hayatlar…
– Üç Guna’nın dağılımı & Üç katlı İman; Üç Guna varlıkları ve bu varlıkların kurban olayına bakışları, gıda tercihleri, çile tatbikatları, sadaka uygulamaları, doktrinleri, fiilleri, etkenlere etkileri, anlayış, arzu, mutluluk konularındaki farklılıklar…
Guna: Sanskritçe’de, nitelik veya özellik anlamına gelen guna kelimesi kullanılmaktadır. Guna kelimesi, tutmak, yakalamak veya zaptetmek anlamına gelen “Grah” kelimesinden türemiştir.
Ruhu günahlarıyla (Üç guna’dan bahseder: Satva: iyilik, Racas: tutku, Tamas: karanlık) beraber yaşanan alemi anlayan kişi, sağlam iradesi sayesinde kendisine egemen olmuş, seslere ve duyu objelerine karşı ilgisizleşmiş, tutkularını ve düşmanlık duygusunu söküp atmış, meditasyon yapan (yoga), hafif şeyler yiyen, düşüncelerine, sözlerine ve fiillerine egemen olan, telaşsızlık halinde kendi iç alemine gömülmüş olan, egoizmden, kaba kuvvetten, kibirden, arzudan, öfkeden, elemden ve servet hırsından yakasını sıyıran, bütün varlıklara aynı gözle bakan, kişisel çıkar hesabı yapmayan, sükûnete ermiş kişi, Brahman’da eriyip yok olacak kadar olgunlaşmış bir kişidir.
Bu üç guna’yı aşabilmenin yollarını, hangi gunayla hareket edildiğinde hangi sonuca ulaştığımızı bir çok konu üzerinde anlatıyor, bu üç gunaya egemen olan kişi kayıtsızlığa ulaşmış olur.
