Kardelen Oğlakçıoğlu
“Gerçekten evleneceğim kişi doğru eş mi? Bu sene iyi hasat alabilecek miyim? Ya da savaşı kazanan ben olacak mıyım?”
Teknolojinin gelişmesi ve açıklanamaz görünen birçok soruya bilimin yanıt bulmasına rağmen geleceğimize dair bilinmezlik bizi hala rahatsız ediyor. Belki de bu yüzden sözde bilim metotlar insanların ilgisini çekmeye devam ediyor. Binlerce yıl önce yaşamış atalarımız da bizimle benzer şekilde geleceğe dair merak ve korku karışımı duyguyu hissetmiş olmalı.
Tam bu noktada onlar da sıradışı yöntemlerle geleceği öğrenmeyi denediler.
En yaygın yöntem tahmin edileceği üzere kehanet merkezleri idi.
Tanrı Apollon’un sözcüsü rahibe, sarhoş edici bir dumanı soluyarak öngörüde bulunurdu. Ama bu öngörüler eğer yanlış yorumlanır ise yıkıcı sonuçlara sebep olabilirdi.
Perslere savaş açan Lidya kralı, büyük bir krallığın yıkılacağını öğrenmişti. Oysaki yıkılacak olan kendi krallığı olabileceğini hesaba katmamıştı. İtalya’da yaşayan Etrüskler ise daha ilginç bir inanç geliştirmişti. Kuşların tanrıların işareti olduğuna inanıyorlardı. Bir efsaneye göre Roma kentini kuran Romulus ve Remus kardeşler, kentin yeri konusunda anlaşmazlığa düşünce en çok kuş sayan kardeşin önerisini kabul etmeye karar verdiler. Romulus kazanan oldu ve Roma kenti bugün bildiğimiz tepeye kuruldu.
Yine kuşların ve diğer hayvanların iç organlarına bakarak geleceği yorumlamak dönemin popüler kehanet verme metoduydu.
Daha ilginç bir kehanet yöntemi ise Anadolu’da bulunan Soura Antik Kentinde geliştirilmiştir. Burada kahinler balıkları bir havuza salar ve balıkların ekmeği yiyip yememesine göre danışanın sorusunu yanıtlardı.
Rüyaları yorumlamak, ruhlarla iletişime geçmek, yıldızları yorumlamak ve daha nicesi birçok kültürde geleceği öğrenme isteği nedeniyle sıklıkla uygulanan yöntemler arasında yer aldı.
Ne denebilir ki? Geleceğin belirsizliği ortadan kalkmadığı sürece krallardan çiftçilere, zenginlerden fakirlere geleceği öğrenme çabalarımız ve dolayısıyla spekülatif metotlara olan ilgimiz devam edecek gibi görünüyor.
